Nasz profil

.

Julian Tuwim urodził się 13 września 1894r. w Łodzi (trudno o bardziej banalny początek).

Wybitny poeta, satyryk, współtwórca grupy poetów i miesięcznika „Skamander”, publicysta, znakomity tłumacz z języka rosyjskiego, francuskiego i niemieckiego.

Jego rodzice to spolszczeni Żydzi. Dzieciństwo spędził w rodzinnym mieście -  Łodzi. To miasto miało decydujący wpływ na poglądy Tuwima: tutaj zetknął się zarówno z niesprawiedliwością społeczną i nędzą środowisk robotniczych, jak i z kabaretem. Dało mu to szacunek dla zwykłego człowieka.

Dla siostry Ireny (znanej z pięknego tłumaczenia „Kubusia Puchatka”)był on „Czarodziejem”.                   Jego aura czarodziejstwa działała nie tylko w okresie dzieciństwa ale na przestrzeni całego jego życia,          aż do końca. W swoich wspomnieniach Irena Tuwim pisała, że był człowiekiem niezwykłym, nie zbywał ludzi słowami i każdemu w miarę możliwości starał się przyjść z pomocą. Był konkretny, szybki w reakcjach. Bawiła go rola dobrej wróżki, która ma dar spełniania życzeń. Chciał olśniewać i uszczęśliwiać. Potrzebne mu to było do życia.Uczniem był raczej słabym. Ogromny wpływ na jego życie wywarła poezja Staffa. Od momentu zetknięcia się z nią zaczyna czytać wiersze, uczyć się i kończy szkołę jako jeden z lepszych uczniów. Jedynie matematyka pozostała dla niego niezgłębioną tajemnicą.

Ukończył Wydział Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. Debiutował w 1913r. jako poeta na łamach „Kuriera Warszawskiego” wierszem pt. Próba. Do drugiej wojny światowej był kierownikiem literackim wielu kabaretów, współpracował z „Wiadomościami literackimi” i aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym Warszawy. Okres okupacji spędził na emigracji. Tam też z tęsknoty do kraju, w latach 1940 – 1944 napisał poemat liryczno–epicki „Kwiaty polskie”

Za swoją twórczość otrzymał wiele nagród. Należałoby wspomnieć chociażby o tytule doktora honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego (1949) i o państwowej nagrodzie literackiej I stopnia za całokształt twórczości (1951).

         Dla dzieci napisał kilkadziesiąt wierszy wydanych w takich zbiorach poetyckich, jak: Lokomotywa,           O panu Tralalińskim, Słoń Trąbalski, Zosia Samosia i inne wierszyki, Rzepka, Ptasie radio. Wiersze te odznaczają się różnorodnością tematyki i nastroju, oryginalnymi wartościami artystycznymi, umiejętnością trafiania do psychiki dzieci, ich zainteresowań i sposobu myślenia. Pełno w nich humoru, fantazji, zmienności rytmów i żywych dialogów. Należą one dzisiaj do klasyki polskiej liryki dziecięcej.

         Julian Tuwim był także wybitnym tłumaczem poezji niemieckiej, francuskiej i rosyjskiej, m.in. dokonał wspaniałego przekładu Bajki o rybaku i o złotej rybce. A. Puszkina.

         Dzięki zróżnicowaniu tematycznemu utworów, nowatorstwu formalnemu, operowaniu różnorodnym nastrojem, bogatej gamie środków poetyckich, słownemu dowcipowi, żartowi, sytuacjom groteskowym      Tuwim stworzył na gruncie polskim nowy typ liryki „dziecięcej”, która zerwała całkowicie ze złą tradycją           poezji moralistyczno-dydaktycznej.

 Obok wspaniałej twórczości dla dzieci Tuwim tworzył wiele wierszy dla nie co starszych czytelników          oraz tych bardzo dorosłych. Mam tu na myśli wiersze o tematyce głęboko religijnej.

          Po długoletnich cierpieniach umiera 27 grudnia 1953 roku w Zakopanem